Marron

Ξεκίνησα να γράφω ότι όλα είναι ψεύτικα.

Ε και? Λες και ξέρει κανείς να σου πει τι είναι αληθινό!
Κάθεσαι και στεναχωριέσαι, γιατί απορείς με το κόσμο που αντικρίζεις, ξένος σου φαίνεται.
Όχι καλή μου. Πάντα ξένος ήταν. 
Εσύ μονάχα νόμιζες ορισμένες στιγμές ότι ανήκεις σε ένα κομμάτι του, ότι μετά από τόσο καιρό κάτι έχεις μάθει, ότι μπορούσες να πεις πως κάτι ξέρεις.
Εδώ δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου, θαρρείς πως γνωρίζεις τι γίνεται στον κόσμο?

Και θες να μάθεις. Θες να μάθεις την αλήθεια.
Διψάει το μυαλό να αναλύσει το πως και το γιατί.
Δεν αφήνεις κάτι να πέσει κάτω. Τίποτα. Κουβαλάς πέτρες.

Και τώρα που νιώθεις να σφάλεις καταρρέουν οι θεωρίες και οι κανόνες σου.
Θα έρθει μια μέρα που φας χαστούκι από τη ζωή. 
Αναρωτιέσαι γιατί, τι στράβωσε και πήγαν όλα ανάποδα.
Αφού δεν ήταν έτσι, γιατί άλλαξαν. Γιατί ο κόσμος σου ψεύτικος τώρα μοιάζει.

Τίποτα δεν είναι αρκετά κοντά σου.
Μόνη, ολομόναχη, όλα σε ενοχλούν πια.
Πάλι το "γιατί" γυρεύεις. -Δεν θα μάθεις ποτέ.

Και αν αυτό που νιώθεις είναι και αυτό ένα ψέμα? 
Ίσως αν πείσεις τον εαυτό σου να καταφέρεις να μην του δώσεις σημασία.
Να θυμηθείς όλα τα ωραία και τα καλά, να το απομακρύνεις από την οπτική σου.
Να περάσεις καλά και σήμερα, να το ξεχάσεις.
Να ηρεμήσεις -αρκετός πανικός στο κεφάλι σου.

Και πάλι απορείς. Μα δεν ψάχνεις με την ίδια θέρμη πια.
Κουράζεται και το κορμί με τη ψυχή. Κρυώνει.
Η παγωνιά βγαίνει από μέσα σου.

Είναι όλα ψεύτικα. Αληθινά είναι μόνο τα παραμύθια.

Απιστία

Απιστία κατ' εμέ 

είναι η οποιουδήποτε τύπου ερωτική επαφή (όχι μόνο το σεξ) με τρίτο.

Ενώ υπάρχουν μόνο δύο.

Γιατί 

Γιατί δεν είναι αρκετό αυτό που ζεις, 

ώστε να σε κρατήσει να μην πας αλλού.

Δεν σε καλύπτει, όχι απόλυτα. 

Είναι ελλιπές. 

Για αυτό καλύτερα να το πάρει ο διάολος. 

Ντροπή? 

Όχι. Γιατί να ντραπείς για τις επιλογές σου? 

Απλά καλύπτεις το κενό που ο άλλος άφησε.

Μυξοπαρθενιές οι ντροπές και οι τύψεις. 

Το λες. 

Έχεις καθαρή τη συνείδησή σου.

Δεν τη συγχωρώ. Το κέρατο.

Και ούτε θέλω εσύ να το συγχωρέσεις.

Καλύτερα έτσι. Δηλώνει με πράξη το αδιέξοδο.

Λυπάμαι που γίναμε έτσι. 

Γίναμε σημαίνει έχεις και συ μερίδιο ευθύνης. 

Αν όχι στο πως μου συμπεριφέρθηκες, 

σίγουρα στο ότι με επέλεξες ενώ δεν σου ταίριαζα.

Άπαξ και συμβεί σημαίνει ότι έχεις επιλέξει να φύγεις. 

Σπάει το γυαλί. 

Τέλος.

Δεν θέλω να με συγκρίνεις.

Συγκρίνεις λες και το ζύγι θα δείξει τι περισσότερο συμφέρει. Λες και έχεις δυο όμοια πράγματα να κατατάξεις σε σειρά. Βάζεις τρίτους στη σχέση μας και δεν τους θέλω.

Είναι ασέβεια.
Αρχικά δεν αντιλαμβάνεσαι τη μοναδικότητα της κάθε προσωπικότητας. Αυτοί κάνουν εκείνα, εγώ κάνω άλλα, και ποτέ τα "ίδια" δεν θα είναι ολόιδια. Αποδέξου ότι δεν μοιάζω με τίποτα από όσα έχεις δει. Όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα με ξέρεις. Μέρα με τη μέρα αλλάζω, μεγαλώνω και εξελίσσομαι απρόβλεπτα. Ακόμα και όταν νομίζεις πως με έμαθες και στα καλούπια της συνηθισμένης μου συμπεριφοράς με βάλεις, εγώ θα δραπετεύσω.

Έπειτα η σύγκριση διαφθείρει την αγνότητα των πράξεών μου.
Μετά την πρώτη, μπαίνω άθελά μου σε ένα αγώνα δρόμου με τα φαντάσματα του μυαλού σου. Γιατί να με συγκρίνεις? Δεν σου αρέσω έτσι όπως είμαι? Δεν με νοιάζει να είμαι ούτε η καλύτερη φίλη, ούτε η πρώτη που θα σε κάνει να νιώσεις εκείνο το συναίσθημα, ούτε το καλύτερο παιδί.
Με νοιάζει αυτό που σου δίνω να το καταλαβαίνεις και να το εκτιμάς, ώστε να μου ανταποδίδεις για να μπορώ να συνεχίζω να ξεδιπλώνω το μέσα μου σε σένα.

Δεν θέλω να ανταγωνίζομαι κάτι στη σχέση μας. Δεν θα συγκρουστώ με κάτι για να σε κερδίσω. Αρχικά, θα ήταν αποκαρδιωτικό να βγω δεύτερη. Έπειτα η πρωτιά, ακόμα και αν κατακτηθεί, θέλει κόπο για να διατηρηθεί. Και δεν είμαι εδώ για να κοπιάζω να είμαι 1η στα μάτια σου.

Ό,τι ζήσαμε ζήσαμε, σταμάτα να με φέρνεις αντιμέτωπη με ζωντανούς και νεκρούς και να φθείρεις τη  σχέση μας.

Η Σοφία

Η 1η μνήμη της να με χει στριμωγμένη στη γωνία του καναπέ και να με χτυπά αλύπητα.
Η Σοφία. Την είχα για χρόνια στο μυαλό μου συνδεδεμένη με την τρέλα.
Με έμαθε να αμύνομαι περί εμού και να επιχειρηματολογώ, να διεκδικώ και να μην γίνομαι υποχείριο κανενός.
Λίγες μνήμες. Οι περισσότερες αιματηρές, οι τελευταίες στο νοσοκομείο, μία που με πήγε αυτή, και την άλλη που την πρόλαβα. Όχι, λάθος, οι τελευταίες ήταν από κοντά. Να μου λέει πως με χει στην καρδιά της και μετά από λίγες μέρες να αποκληρώνει ξανά.
Όταν περνάω θλίψη, θα εμφανιστεί και εκείνη. Να τονίζει το κενό. Να μου λέει όπως μικρή ότι αν θέλω κάτι να μην ακούω κανένα, να με πεισμώνει, να με πείθει να υπερασπίζομαι την άποψή μου και μετά να με τιμωρεί γιατί αντιτίθεται στη δική της.

Κανένας έρωτας, καμία μεγάλη σχέση, καμία απογοήτευση και επιτυχία. Η ζωή μου περιστρέφεται γύρω της.

Η Σοφία μου χε πει μια φορά όταν με πήγαινε στο σχολείο την ιστορία για τον έρωτά της τον παλιό τον ανεκπλήρωτο που θυμόταν ότι δεν εκδηλώθηκε όπως έπρεπε την κατάλληλη στιγμή. 

Η Σοφία ψοφάει για αγάπη και αποδοχή, ότι δηλαδή δεν κατάφερε να νιώσει, όχι αρκετά. Την Σοφία την έχουν εκμεταλλευτεί. Αρκετοί, ώστε να γίνεται από αμνός λύκος στην πρώτη υποψία μιας ακόμα προδοσίας.

Την καταλαβαίνω πλέον. Είναι ότι είμαστε λίγο πολύ το ίδιο. Από μικρή της έμοιαζα.

Η Σοφία θεωρεί εχθρό της όποιον δεν συμφωνεί μαζί της. Για αυτό δεν τα πήγαμε καλά, γιατί μπλέξαμε δυο δυναμικές. Κάθετη και απόλυτη. Έτσι έμαθα να ζω μακριά της. Ή έτσι νόμιζα. Πάντα η ιστορία της μου προκαλούσε πονοκέφαλο. Σαν ψεύτικες μου φαινόταν οι περιγραφές που ξεστόμιζα καθώς αντιλαμβανόμουν την ακρότητά τους.

Η Σοφία ήθελε σεβασμό προς το άτομό της, που δεν τον εισέπραττε και προσπάθησε να τον κερδίσει με βία. Βία λεκτική και σωματική. Ασέβεια και αγένεια από το άτομό της. Απαξίωση αό το δικό μου.

Και όλα αυτά χωρίς να σέβεται η ίδια τον εαυτό της, χωρίς να φροντίζει για την επαγγελματική της πορεία και το βιοπορισμό της, χωρίς να κάνει προσπάθειες να φύγει από το σπίτι που μισούσε, χωρίς να αλλάζει τις κακές της παρέες ή τις συνήθειες, χωρίς ούτε καν να φροντίζει την υγιεινή της.

Την καταλαβαίνω, αλλά δεν την αποδέχομαι. Της μοιάζω στον τρόπο σκέψης, έχω πολλές ευαισθησίες, δίνομαι ολοκληρωτικά, έχω πείσμα γαϊδουρινό και σκάω γάιδαρο, όταν πληγωθώ αντιδρώ ακραία, αλλά δεν πέφτω στα λάθη της.
Εγώ ξέρω. Ξέρω να αγαπώ.
Και πρώτα από όλους τον εαυτό μου, να τον φροντίζω και να τον προσέχω.

Από μικρό παιδί πίστευα ότι οι τηγανιτές πατάτες ήταν πιο ωραίες από έξω, έξω από το σπίτι μου, διαφορετικές από της Σοφίας.

Η Αρπαχτή

Αρπαχτή: (ουσ.) το απρόσμενο, γρήγορο και ευκαιριακό κέρδος. Συναντάται σε πολλές μορφές.

Χαρακτηρίζεται από το σύντομο τέλος και το μεγάλο αναλογικά όφελος που επιφέρει. Όταν γίνεται αντιληπτό αυτό και από τις δύο πλευρές (του δότη και του δέκτη) βαίνουν όλα καλώς. 

Όμως το τέλος που έχει οριστεί από την αρχή της συμφωνίας πρέπει να τηρηθεί. Όχι σαν το πρωινό ξύπνημα που να αρνείσαι να βγεις έστω για 5 λεπτάκια ακόμα από τη ζεστασιά του παπλώματος και να παρατείνεις τη παραμονή σου σε αυτό. Κάθε φορά για λίγο ακόμα, κάθε φορά που σου δίνεται η ευκαιρία.

Η αρπαχτή λοιπόν παιδάκια μου είναι κάτι κακό! Όταν σας δίνεται η καραμέλα της αρπαχτής θα λέτε όχι στον κύριο που σας την προσφέρει και θα τρέχετε πίσω στο δρόμο των ονείρων σας και της καθημερινότητάς σας. Η αρπαχτή μπορεί να φαίνεται αθώα - ποιον έβλαψε άλλωστε μια καραμελίτσα? - είναι όμως κάλτσα διαόλου. Γιατί θα γλυκαθείς και θα θέλεις και άλλη καραμέλα. Όμως αυτή τη φορά θα είσαι εσύ αυτός που απλώνει το χέρι και μάλιστα για να ζητήσει. 

Έτσι όπως θα σου δημιουργηθεί η επιθυμία για μια ακόμα καραμέλα θα παρεκλείνεις από το δρόμο σου, από τους στόχους, τα θέλω σου και το πρόγραμμά σου. Ήξερες και πριν τη δοκιμάσεις πως υπάρχουν καραμέλες στον κόσμο, δεν ανακάλυψες ξαφνικά την Ατλαντίδα. Αλλά αυτή σίγουρα θα ναι διαφορετική από όλες όσες έχεις γευτεί. Ακόμα και έτσι, δεν παύει να είναι κάτι μικρό που σε γλυκαίνει και βλάπτει τα δόντια σου. Δεν είναι η καραμέλα αυτό που πραγματικά θες, μην χάνεις το χρόνο σου μαζί της. 

Όταν δίνεις το χρόνο σου σε πράγματα που δεν σε ενδιαφέρει το μέλλον τους χαραμίζεις τη ζωή σου. Αναλώνεσαι σε καταστάσεις περίπλοκες, που βαίνουν αρνητικά και αναρωτιέσαι τι έφταιξε, ενώ είχες αποφασίσει εξ' αρχής να μην δώσεις ιδιαίτερη σημασία. Και χάνεσαι. Βγαίνεις να προσπαθήσεις για κάτι που δεν ήθελες από την αρχή, αλλά όταν ΄το πράγμα έχει προχωρήσει και έχεις αφιερώσει χρόνο, έχει αποκτήσει αξία για σένα - όχι αυτό καθ' αυτό, ο χρόνος που διέθεσες. Και προσπαθώντας για αυτό που δεν ήθελες, ξεχνάς τι πραγματικά ήθελες. Και χάνεσαι. 

Για αυτό σας λέω παιδάκια μου, ο πειρασμός είναι μόνο η αρχή του κακού. Σας προτείνω δοκιμάστε και αφεθείτε σε αυτόν. Θολώστε το μυαλό σας και τη θέλησή σας, χάστε τον εαυτό σας. Και όταν μια ωραία πρωία βαρεθείτε με τα παιχνίδια του μυαλό σας και ξεκινήσετε να συνθέτετε τα κομμάτια σας ξεκινώντας από το απλό "Θέλω να κοιμηθώ και άλλο?". Τότε θα ξυπνήσετε μονομιάς.

Now or Never

Διάλεξε το ποτέ. 

Αν το δίλημμα είναι τώρα ή ποτέ, διάλεξε το ποτέ.
Μην το κάνεις ρε παιδί μου!

Τι βιαιότητα είναι αυτή? Ή τώρα ή ποτέ? Ποτέ λοιπόν!


" Ό,τι είναι να έρθει θα έρθει, αλλιώς θα προσπεράσει." Και όταν θα έρθει - επίτρεψέ μου να συμπληρώσω- θα το κάνει υπό τις κατάλληλες συνθήκες, έτσι ώστε αβίαστα να το επιλέξεις, να βρεθείς ήδη σε αυτό χωρίς να το 'χεις πάρει χαμπάρι.

Αν είναι να το κάνεις τώρα γιατί νομίζεις πως δεν θα δωθεί ξανά η ευκαιρία, τότε μην το κάνεις. Μην πέφτεις στη παγίδα "και αν αύριο πεθάνω". Δεν θα πεθάνεις αύριο! Εκτός και εάν είσαι ο μάγος σε κάποιο χωριό της Αφρικής ή συγγενής της Λίτσας Πατέρα και ξέρεις κάτι παραπάνω από τα μελλούμενα...

Ακόμα και αν είναι "να πεθάνεις αύριο", προτιμάς να κάνεις κάτι που δεν είσαι σίγουρος? Αν τίθεται δίλημμα σημαίνει ότι κάτι αρκετά μεγάλο μέσα σου διαφωνεί. Έχει λόγο που το κάνει. Αν επιλέξεις κάτι για το οποίο δεν είσαι έτοιμος, θα υποστείς συνέπειες που δεν έχεις φανταστεί. Και άντε άσε τις συνέπειες, αυτό που βιαστικά θα διαλέξεις δεν θα ταιριάζει καλά με το μέσα σου. Όσο καλό, όσο αρεστό και αν φαίνεται και αν είναι, εάν έχεις ενδοιασμούς σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κομμάτι δεν θα ταιριάξει καλά με τη ψυχή και τη προσωπικότητά σου, δεν σου αρμόζει. Ακόμα και αν βγάλεις από τη σκέψη σου τους ενδοιασμούς και τις συνέπειες, το κομμάτι αυτό ακόμα δεν θα κάθεται καλά. Θα το απορρίψει ο οργανισμός σου, αν δεν προλάβει πρώτα να φύγει από μόνο του.

Αν αυτό σου ταιριάζει τότε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα επανέλθει στη ζωή σου.

Μα σε παρακαλώ, ότι και να επιλέξεις, να μην ξεχάσεις γιατί το έκανες.

Ο μαλάκας της υπόθεσης

Βρέθηκα με τρεμάμενα πόδια να χω χάσει τη μιλιά μου. Βγαίνοντας από τη στοά στην άκρη της πλατείας σε είδα να της κρατάς το χέρι στο δρόμο και μου 'φυγε η ψυχή. Έμεινα άψυχη και ακίνητη. Βουβή, με κάτι αναφιλητά σαν μικρές κραυγές, προάγγελοι αυτού που θα ακολουθούσε μόλις έφτανα σπίτι. Τυχαία συνάντηση. Ένα κοφτό "γεια" που έμεινε αναπάντητο αφού χαμένος στον κόσμο σας ήσουνα. Πρόλαβες και για αυτό.
Αυτή χαμένη στο βλέμμα σου και συ να της χαμογελάς. Να περνάς από μπροστά μου μαζί της και να μην με προσέχεις καν. Να σου πιάνει το χέρι τη στιγμή ακριβώς που σ' αντικρύζω. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή! Εσύ στα μαύρα κλασικά να κουβαλάς την κιθάρα σου και κείνη ντυμένη στα ροζ. Το κοριτσάκι που θα γίνει η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά· της παρέδιδες μαθήματα γιατί δεν σκάμπαζε στα μαθηματικά. Απέδωσαν τα ιδιαίτερα!

Έμεινα ακίνητη, ακριβώς στη θέση μου. Μετά από λίγο, όταν είχατε απομακρυνθεί στην ευθεία μπήκα στο κόπο να επιβεβαιώσω το γεγονός. Την κρατούσες ακόμα. Την κρατούσες σφιχτά από το χέρι, σταυρωτά στο πιο κεντρικό σημείο. Να το δουν όλοι. Και το είδαμε.  Και σας ευχαριστούμε κύριε. Ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση, θα μας έτρωγε το μαράζι τι σκατά κάνετε όταν δεν αφιερώνετε τον πολύτιμο χρόνο σας σε μας. Ευχαριστώ πολύ που επιτέλους ξεκαθάρισες τη θέση σου, όχι σε μένα, στην πόλη. 

Μέχρι εκεί που μας παίρνει..

"Να απλώνεις το χέρι σου μέχρι εκεί που σε παίρνει.."

Μέχρι εκεί που δίνεις από το περίσσεμα, γιατί μόνο από εκεί "κάνει" να δίνεις. Δεν γίνεται να δίνεις από το υστέρημα. Την τρύπα που θα ανοίξεις ποιος θα την καλύψει?
Μετά ζητάς, απαιτείς. Δεν είναι υγιές.

Μέχρι εκεί που σου επιτρέπουν,  γιατί αν αυτό που νιώθεις για τον άλλον είναι πολύ, ούτε θα το εκτιμήσει, ούτε θα το καλοδεχτεί. Αντίθετα μάλιστα που θα νιώσει το "πολύ" σου να τον πιέζει και να τον πνίγει.

Είναι λογικό, η ζυγαριά θα γέρνει, δεν θα 'ναι ισότιμη η σχέση.

Οπότε αν δεν θέλει άστο. Αν ο άλλος δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτε. Όσο και να μοχθείς, όσο και να ματώνεις.
Να απλώνεις μέχρι εκεί που σε παίρνει.  Να ξεδιπλώνεις ένα ένα τα φύλλα, κι αν ο άλλος κολλήσει σε ένα, μη βιαστείς να ανοίξεις τα υπόλοιπα.

Αβίαστα να κινείσαι, όπως σου βγαίνει και μέχρι εκεί που νιώθεις ικανοποίηση.
Όσο το αεράκι φουσκώνει γλυκά τα πανιά και το κύμα χαϊδεύει την κουπαστή σου.
Μα αν ο άνεμος φουντώσει και σου αλλάξει την πορεία, βρεις τη θάλασσα φουρτουνιασμένη να μπουκάρει από παντού, να σε γεμίζει νερά, να πλημμυρίζει, και συ μονάχος, δεν θα μπορείς να κάνεις πολλά.
Όσο καλά και να ξες να κολυμπάς, όσο καλά και να καπετανεύεις, το ταξίδι το κάνουνε δυο μαζί. Δύο οδηγούν και δυο πηγαίνουν. Για αυτό ένας μόνος δεν μπορεί.

Θυμάμαι τις διακοπές με τον αδερφό μου. Είχαμε πάει σε μια καινούργια πόλη για 1η φορά οι δύο μαζί. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη και ήθελα να γυρίσω όλη την πόλη και τα περίχωρα, αλλά αυτός προτιμούσε κάτι πιο ήρεμο, να περιοριστούμε στο κέντρο και να αράζουμε χαλαρά την περισσότερη ώρα. Επέμενα πολύ, ήθελα να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, να γεμίσουμε το πρόγραμμά μας, όμως αυτός δεν ήθελε. 
Τελικά αφού κατάλαβα πως δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη, συμβιβαστήκαμε και οι δυο με τη θέλησή του. Εγώ γιατί ήθελα εξ' αρχής κάτι άλλο, και αυτός γιατί ενώ σχεδίαζε κάτι ήρεμο και ανάλαφρο βρέθηκε να διεκδικεί κάτι που είχε ως δεδομένο.

 Ακόμα και αν κάνατε υπέροχο ταξίδι μαζί μέχρι ένα σημείο, εάν ο άλλος δεν θέλει να συνεχίσει δεν πας μόνος σου.  

"Μπορείς να τα καταφέρεις. Πιστεύω σε σένα. Σ΄αγαπώ."

 
«Μπορείς να τα καταφέρεις. Πιστεύω σε σένα. Σ' αγαπώ.»

  Όλα όσα χρειαζόμαστε.

  Όλες οι ψυχικές ανάγκες καλυμμένες: η επιδοκιμασία, η πίστη, η αγάπη.

  Αυτό το «μπορώ», που στο επιβεβαιώνει κάποιος, πόσο σημαντικό; Σου αναγνωρίζει ότι πέρασες εκείνους τους τυφώνες και εκείνες τις καταιγίδες και διέσχισες ολάκερες ερήμους. Δεν θα σταματήσεις τώρα. Μπορείς. Έχεις τις ικανότητες και τα εφόδια. Με υπομονή και επιμονή θα βρεις τον τρόπο να πετύχεις.

Επιμονή γιατί μπορεί στην αρχή να αποτύχεις. Αξίζει όμως να συνεχίσεις την προσπάθεια. Κάποιος πιστεύει σε σένα. Η πίστη φέρνει την ελπίδα, ελπίδα για κατάκτηση του στόχου. Επιμονή στο στόχο, πίστη και ελπίδα στον εαυτό σου.

Τέλος η αγάπη. Τονίζει ότι ακόμα και αν δεν προσπαθήσεις, ακόμα και αν αποτύχεις, αυτός ο άνθρωπος θα είναι εκεί. Άσχετα με το τι επιλέξεις, άσχετα με το τι θα συμβεί ό,τι και να γίνει θα το περάσετε μαζί.

Η απόφαση είναι δική σου. Τι επιλέγεις;