Marron

Ξεκίνησα να γράφω ότι όλα είναι ψεύτικα.

Ε και? Λες και ξέρει κανείς να σου πει τι είναι αληθινό!
Κάθεσαι και στεναχωριέσαι, γιατί απορείς με το κόσμο που αντικρίζεις, ξένος σου φαίνεται.
Όχι καλή μου. Πάντα ξένος ήταν. 
Εσύ μονάχα νόμιζες ορισμένες στιγμές ότι ανήκεις σε ένα κομμάτι του, ότι μετά από τόσο καιρό κάτι έχεις μάθει, ότι μπορούσες να πεις πως κάτι ξέρεις.
Εδώ δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου, θαρρείς πως γνωρίζεις τι γίνεται στον κόσμο?

Και θες να μάθεις. Θες να μάθεις την αλήθεια.
Διψάει το μυαλό να αναλύσει το πως και το γιατί.
Δεν αφήνεις κάτι να πέσει κάτω. Τίποτα. Κουβαλάς πέτρες.

Και τώρα που νιώθεις να σφάλεις καταρρέουν οι θεωρίες και οι κανόνες σου.
Θα έρθει μια μέρα που φας χαστούκι από τη ζωή. 
Αναρωτιέσαι γιατί, τι στράβωσε και πήγαν όλα ανάποδα.
Αφού δεν ήταν έτσι, γιατί άλλαξαν. Γιατί ο κόσμος σου ψεύτικος τώρα μοιάζει.

Τίποτα δεν είναι αρκετά κοντά σου.
Μόνη, ολομόναχη, όλα σε ενοχλούν πια.
Πάλι το "γιατί" γυρεύεις. -Δεν θα μάθεις ποτέ.

Και αν αυτό που νιώθεις είναι και αυτό ένα ψέμα? 
Ίσως αν πείσεις τον εαυτό σου να καταφέρεις να μην του δώσεις σημασία.
Να θυμηθείς όλα τα ωραία και τα καλά, να το απομακρύνεις από την οπτική σου.
Να περάσεις καλά και σήμερα, να το ξεχάσεις.
Να ηρεμήσεις -αρκετός πανικός στο κεφάλι σου.

Και πάλι απορείς. Μα δεν ψάχνεις με την ίδια θέρμη πια.
Κουράζεται και το κορμί με τη ψυχή. Κρυώνει.
Η παγωνιά βγαίνει από μέσα σου.

Είναι όλα ψεύτικα. Αληθινά είναι μόνο τα παραμύθια.