"Η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει ο φόβος."
τάδε έφη ο gm στην περιγραφή του εαυτού του στο hi-5 εν έτη 2000-κάτι.
Ο Καζαντζάκης έγραψε
"...δεν φοβάμαι τίποτα,
είμαι ελεύθερος"
Δεν ξέρω αν υπάρχει ζωή χωρίς φόβο, πάντως μέσα στο φόβο δεν μπορεί να υπάρξει ζωή - που να μην είναι φυτοζωή.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 'Η ΘΑΝΑΤΟΣ
και αυτό έμμεσα στο φόβο αναφέρεται...
Τι φοβάσαι πιο πολύ;
Το θάνατο; Τη μοναξιά; Τον εαυτό σου;
Ίσως την "καταστροφή";
Γιατί πρέπει να φοβόμαστε;
Πανάκεια ανακάλυψη των μεγάλων για να μεγαλώνουν ήσυχοι τα παιδιά τους.
Τα μωρά δεν φοβούνται, δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου.
Και μέχρι που ο κίνδυνος είναι πραγματικός;
Μήπως τελικά όλα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε;
Και αν ναι, τότε γιατί φοβόμαστε;
Ο φόβος είναι αυτό που όταν ο φίλος μου με αγνοεί, εγώ κάνω πως δεν με ενοχλεί.
Η αίσθηση ότι κάποιος σε παρακολουθεί, ότι κάτι κρύβεται στο σκοτάδι, και ό,τι κάποιος θέλει το κακό σου.
Είναι αυτό που θες να τρέξεις να προλάβεις να γλυτώσεις.
Μήπως τελικά ο φόβος είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας;
Επειδή αν θέλουμε όλα τα μπορούμε,
και αν τελικά το κακό μας βρει
εμείς θα χουμε τα ψυχικά αρχίδια να το αντιμετωπίσουμε.
Μαζί. Εγώ και εσύ.
Εσύ και ο εαυτός σου.
