Επιλογές.

Ω Θεέ μου
πόσο λάθος πια μπορείς να μας έχει αφήσει να κάνουμε
που τη στιγμή την τελευταία δεν μας σταματάς
και αφήνουμε για πάντα το στίγμα μας στα πραγματικά
Γιατί οι σκέψεις μας φανερώνονται
με την πιο πρόστυχη φορεσιά τους
γυμνές και άλλες φορές ημίγυμνες με ένα σάλι τρύπιο
να νιώθουν ασφαλείς και ας μοιάζουν άσχημες

Μα ακόμα και οι όμορφες
κακοφορεμένες τις εκφράζουμε σαν πράξεις
Παραμόνο μερικές, αυτές που από συνήθεια ή από έρωτα πράττουμε
είναι καλώς κοινονικοποιημένες

Οι επιλογές μας αυτές, τα σημάδια μας στο χρόνο
τα όρια που επιλέξαμε να διαβούμε
και τα άλλα που τους υψώσαμε φράκτη ηλεκτροφόρο

Αυτά είναι που κυνηγήσαμε,
αυτά που παραδωθήκαμε
και τελικά απαρνηθήκαμε.

Επιλογές, σαν να λέμε ο τρόπος που ζούμε.
Όλα κει είναι κρυμμένα,
στο ναι και στο όχι του κάθε διλήμματος πίσω από κάθε προτίμηση.
Στην απόφαση της στιγμής που φανερώνει την ουσία
και ξεκαθαρίζει την ήρα από το σιτάρι.
Μάθε λοιπόν αυτά που διώχνεις πίσω να μη ζητάς.


Ο καθένας ζει τη ζωή τη δική του,
με τις δικές του επιλογές,
με τον δικό του παράδεισο και κόλαση.

Δεν μπορείς εσύ να ζήσεις τη ζωή του άλλου.
Να επιλέξεις εσύ για αυτόν.
Η επιλογή είναι υπόθεση του καθενός ξεχωριστά.
Κάπως έτσι δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να σου κάνει παρέα, να σ' αγαπά ή να μην σου κάνει πουστιά.
Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να περάσει χρόνο μαζί σου.
Αυτή είναι και η αξία στο αβίαστο κι η ομορφιά της ελευθερίας.

Για την ελεύθερη βούληση σου μιλάω.

Ένα ραβασάκι το Μάιο

Αυτός είναι σαν την ελπίδα, για ένα καλύτερο αύριο.
Αδύναμος στην αρχή, επειδή δεν είναι γνώριμος με πρόσωπα και καταστάσεις,
μα σαν περάσει ο καιρός και δέσουν οι πράξεις, η μια μετά την άλλη και χτιστεί η αρχή
τότε αρχίζει και δυναμώνει στεκούμενος σε γερά θεμέλια.
Και όσο περνά ο καιρός όλο και αψηλότερα κοιτά.
Και όλο και αψηλότερα πηγαίνει.
Σου δίνει δύναμη και πίστη. Σε ζεσταίνει όταν κρυώνεις, και σε σκεπάζει τα βράδια,
σε προσέχει.
Σε αγαπά και σε φροντίζει. Με απαλό χάδι πάντα.
Σαν σε διαφανές. Σαν σε αεράκι με μια ελαφριά μυρωδιά αντρικού αρώματος.
Αυτό είσαι. Ένα αεράκι με μια μυρωδιά αρώματος, αντρικού.
Κάτι που ανεμίζει τα μαλλιά και χαϊδεύει σχεδόν ανεπέστητα το λαιμό και το πρόσωπό μου, μου χαρίζει το χαμόγελό μου και με ηρεμεί με το άρωμά του, μα και όμορφα μ' αγγίζει.
Και σαν το κοιτώ δεν βλέπω τίποτα. Δεν υπάρχει τίποτα μπροστά μου για να δω, τίποτα για να ζήσω.
Μόνο τις αισθήσεις μου παρασύρεις και μετά χάνεσαι. Πράξη το όνειρο δεν κάνεις.
Φυσάς ίσα ίσα γλυκά και σιγανά τη φλόγα μου να φουντώσεις και μετά τη φωτιά μου αφήνεις να με καίει.
Μου μιλάς, στα λόγια σου να πιαστώ προσπαθώ, μα συνέχεια δεν δίνεις.
Με κοιτάς μα δεν μ' αγγίζεις, το φιλί σου που λησμονώ αιώνες μακριά φαντάζει.Δεν είσαι εδώ, χάνεσαι.
Ένα αεράκι είσαι.
Μα είσαι ζεστός σε νιώθω στο πετσί μου, την πανοπλία μου βγάζεις.
Με την καρδιά μου παίζεις, ένα αεράκι του Μαΐου.