Ω Θεέ μου
πόσο λάθος πια μπορείς να μας έχει αφήσει να κάνουμε
που τη στιγμή την τελευταία δεν μας σταματάς
και αφήνουμε για πάντα το στίγμα μας στα πραγματικά
Γιατί οι σκέψεις μας φανερώνονται
με την πιο πρόστυχη φορεσιά τους
γυμνές και άλλες φορές ημίγυμνες με ένα σάλι τρύπιο
να νιώθουν ασφαλείς και ας μοιάζουν άσχημες
Μα ακόμα και οι όμορφες
κακοφορεμένες τις εκφράζουμε σαν πράξεις
Παραμόνο μερικές, αυτές που από συνήθεια ή από έρωτα πράττουμε
είναι καλώς κοινονικοποιημένες
Οι επιλογές μας αυτές, τα σημάδια μας στο χρόνο
τα όρια που επιλέξαμε να διαβούμε
και τα άλλα που τους υψώσαμε φράκτη ηλεκτροφόρο
Αυτά είναι που κυνηγήσαμε,
αυτά που παραδωθήκαμε
και τελικά απαρνηθήκαμε.
Επιλογές, σαν να λέμε ο τρόπος που ζούμε.
Όλα κει είναι κρυμμένα,
στο ναι και στο όχι του κάθε διλήμματος πίσω από κάθε προτίμηση.
Στην απόφαση της στιγμής που φανερώνει την ουσία
και ξεκαθαρίζει την ήρα από το σιτάρι.
Μάθε λοιπόν αυτά που διώχνεις πίσω να μη ζητάς.
Ο καθένας ζει τη ζωή τη δική του,
με τις δικές του επιλογές,
με τον δικό του παράδεισο και κόλαση.
Δεν μπορείς εσύ να ζήσεις τη ζωή του άλλου.
Να επιλέξεις εσύ για αυτόν.
Η επιλογή είναι υπόθεση του καθενός ξεχωριστά.
Κάπως έτσι δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να σου κάνει παρέα, να σ' αγαπά ή να μην σου κάνει πουστιά.
Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον να περάσει χρόνο μαζί σου.
Αυτή είναι και η αξία στο αβίαστο κι η ομορφιά της ελευθερίας.
Για την ελεύθερη βούληση σου μιλάω.
