Θυμάμαι τις ημέρες πριν βρεθώ για 1η φορά στο νησί.
Ήμουν ενθουσιασμένη, δεν ήταν κάτι που το χα προγραμματίσει... Προέκυψε στην τύχη. Δεν το χα μιλήσει πολύ πολύ. Δεν ήξερα και γω τι θα αντικρίσω. Θυμάμαι, όμως ότι δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα για το ταξίδι μου κείνο.
Ίσως και για αυτό να πήγε τόσο καλά.
Μετά από 2 μέρες που το πρωτοσυζήτησα έκλεισα τα ακτοπλοϊκά, λίγες ώρες μετά - διψήφιες στον αριθμό-, έβγαινα από μια στοά με το φως της αυγής πλάι μου, με το πλοίο μου να δεσπόζει πρώτο στο λιμάνι.
Μια ιδιαίτερη χαρά με έλουζε όσο περισσότερο πλησίαζα σε αυτό.
Προσπάθησα πολλές φορές να περιγράψω σε κάποιον τι σημαίνει το νησί για μένα.
Αλλά πως μπορεί ένας ναρκωμένος να αρθρώσει λόγο σαφή και κατανοητό;
Πώς μπορεί ένας εκστασιασμένος να μεταφέρει αυτό που νιώθει σε κάποιον που δεν έχει βρεθεί ποτέ σε έκσταση;
Και πώς θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει τη γεύση από ένα ποτό που δεν έχει ποτέ πιει, απλά από την περιγραφή;
Μια επίσκεψη στο όνειρο. Κάπως έτσι μοιάζει.
Πώς μπορώ και γω να σας εξηγήσω τι μου συμβαίνει στη θύμησή του;
Το πόσο δυνατά χτυπά η καρδιά μου ή το ανατρίχιασμα στα χέρια και στην πλάτη, τη διαστολή στις κόρες των ματιών μου και τον ενθουσιασμό που κατακλύζει κάθε σπιθαμή του κορμιού και της σκέψης μου.
Έχεις δεθεί ποτέ συναισθηματικά με κάτι;
Λένε όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς.
Και συ είσαι "δεμένος" με κάτι. Με τους γονείς, τους φίλους, ίσως και κάποιο πρόσωπο.
Όμως εγώ είμαι και με το νησί.
Είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Το νησί δεν με απογοητεύει ποτέ. Είναι υπέροχο.
Είναι μαγικό. Αλήθεια, είναι!
Έχω δει την ομορφιά του στα σπιτάκια τα ομοιόμορφα και στον άνεμο που μου παίρνει τα μυαλά (και τα μαλλιά).
Έχω νιώσει το χάδι του στο τρόπο που η θάλασσα ακουμπά την άμμο την καυτή, και στα καραβάκια που πλέουν στα νερά του.
Και έχω δει τη μαγεία στο ηλιοβασίλεμά του και στα στενά του τα σοκάκια τα ζωγραφιστά.
Είναι έρωτας σου λέω!
Σαν το άρωμα της φράουλας που μοσκοβολούν τα ρούχα στο νησί, που όσο το σκέφτομαι η μυρωδιά κυκλοφορεί στο δωμάτιό μου.
Τα πάντα.
Ότι και να ζητήσω, το νησί μπορεί να μου τα δώσει.
Και ησυχία και φασαρία, και διασκέδαση μέχρι μετά την ανατολή και άραγμα με φίλους στο εκκλησάκι, και πανηγύρια και χλιδή, και ερημικές παραλίες και κοσμοπολίτικα beach-bar.
Τα χει όλα, είναι πανέμορφο και βολικό για όλα τα γούστα.
Δεν ξέρω πως θα περιέγραφες κάτι που αγαπάς, ή μάλλον καλύτερα κάτι με το οποίο είσαι ερωτευμένος...
Είναι η αύρα που νιώθεις κοντά του, έτσι δεν είναι;
Το ότι περνάς υπέροχα μαζί του, απλά γιατί είσαι μαζί του, και η λαχτάρα να τον ξαναδεις όταν έχει φύγει.
Έτσι είναι και για μένα το νησί.
Η θύμησή του με αναστατώνει. Η άφιξή μου σε αυτό με πλημμυρίζει χαρά.
Είναι όλα αυτά που είναι από μόνο του, ο αέρας που αποπνέει, οι υπέροχοι άνθρωποι που χω γνωρίσει σε αυτό, και όλα τα φανταστικά που χω περάσει μαζί του(ς).
Είναι μαγικό το νησί.
Ίσως για αυτό δεν μπορώ να το περιγράψω...
Ήμουν ενθουσιασμένη, δεν ήταν κάτι που το χα προγραμματίσει... Προέκυψε στην τύχη. Δεν το χα μιλήσει πολύ πολύ. Δεν ήξερα και γω τι θα αντικρίσω. Θυμάμαι, όμως ότι δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα για το ταξίδι μου κείνο.
Ίσως και για αυτό να πήγε τόσο καλά.
Μετά από 2 μέρες που το πρωτοσυζήτησα έκλεισα τα ακτοπλοϊκά, λίγες ώρες μετά - διψήφιες στον αριθμό-, έβγαινα από μια στοά με το φως της αυγής πλάι μου, με το πλοίο μου να δεσπόζει πρώτο στο λιμάνι.
Μια ιδιαίτερη χαρά με έλουζε όσο περισσότερο πλησίαζα σε αυτό.
Προσπάθησα πολλές φορές να περιγράψω σε κάποιον τι σημαίνει το νησί για μένα.
Αλλά πως μπορεί ένας ναρκωμένος να αρθρώσει λόγο σαφή και κατανοητό;
Πώς μπορεί ένας εκστασιασμένος να μεταφέρει αυτό που νιώθει σε κάποιον που δεν έχει βρεθεί ποτέ σε έκσταση;
Και πώς θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει τη γεύση από ένα ποτό που δεν έχει ποτέ πιει, απλά από την περιγραφή;
Μια επίσκεψη στο όνειρο. Κάπως έτσι μοιάζει.
Πώς μπορώ και γω να σας εξηγήσω τι μου συμβαίνει στη θύμησή του;
Το πόσο δυνατά χτυπά η καρδιά μου ή το ανατρίχιασμα στα χέρια και στην πλάτη, τη διαστολή στις κόρες των ματιών μου και τον ενθουσιασμό που κατακλύζει κάθε σπιθαμή του κορμιού και της σκέψης μου.
Έχεις δεθεί ποτέ συναισθηματικά με κάτι;
Λένε όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς.
Και συ είσαι "δεμένος" με κάτι. Με τους γονείς, τους φίλους, ίσως και κάποιο πρόσωπο.
Όμως εγώ είμαι και με το νησί.
Είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Το νησί δεν με απογοητεύει ποτέ. Είναι υπέροχο.
Είναι μαγικό. Αλήθεια, είναι!
Έχω δει την ομορφιά του στα σπιτάκια τα ομοιόμορφα και στον άνεμο που μου παίρνει τα μυαλά (και τα μαλλιά).
Έχω νιώσει το χάδι του στο τρόπο που η θάλασσα ακουμπά την άμμο την καυτή, και στα καραβάκια που πλέουν στα νερά του.
Και έχω δει τη μαγεία στο ηλιοβασίλεμά του και στα στενά του τα σοκάκια τα ζωγραφιστά.
Είναι έρωτας σου λέω!
Σαν το άρωμα της φράουλας που μοσκοβολούν τα ρούχα στο νησί, που όσο το σκέφτομαι η μυρωδιά κυκλοφορεί στο δωμάτιό μου.
Τα πάντα.
Ότι και να ζητήσω, το νησί μπορεί να μου τα δώσει.
Και ησυχία και φασαρία, και διασκέδαση μέχρι μετά την ανατολή και άραγμα με φίλους στο εκκλησάκι, και πανηγύρια και χλιδή, και ερημικές παραλίες και κοσμοπολίτικα beach-bar.
Τα χει όλα, είναι πανέμορφο και βολικό για όλα τα γούστα.
Δεν ξέρω πως θα περιέγραφες κάτι που αγαπάς, ή μάλλον καλύτερα κάτι με το οποίο είσαι ερωτευμένος...
Είναι η αύρα που νιώθεις κοντά του, έτσι δεν είναι;
Το ότι περνάς υπέροχα μαζί του, απλά γιατί είσαι μαζί του, και η λαχτάρα να τον ξαναδεις όταν έχει φύγει.
Έτσι είναι και για μένα το νησί.
Η θύμησή του με αναστατώνει. Η άφιξή μου σε αυτό με πλημμυρίζει χαρά.
Είναι όλα αυτά που είναι από μόνο του, ο αέρας που αποπνέει, οι υπέροχοι άνθρωποι που χω γνωρίσει σε αυτό, και όλα τα φανταστικά που χω περάσει μαζί του(ς).
Είναι μαγικό το νησί.
Ίσως για αυτό δεν μπορώ να το περιγράψω...
